Εκείνη κάνει κύκλους γύρω του, νευρική και αγχωμένη, ουρλιάζει και βρίζει με μανία. Εκείνος έχει εξαντληθεί από την πίεση που ασκεί, πιέζει και με τα δυο του χέρια και οι παλάμες του έχουν ματώσει, έχει αναγνωρίσει το λάθος του και θέλει να απαλλαγεί από αυτό το μαρτύριο γρήγορα αδιαφορώντας για το κόστος.«-Μην το αφήσεις, κράτα το , κράτα το καλά μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε….»
«-Δεν μπορώ άλλο πιάστηκε το χέρι μου.»
«-Και σου το’ πα γαμώ το ξεσταύρι σου, στο είπα ,να πω ότι δε στο πα, αλλά στο’ πα, μην το πιέσεις , αλλά εσύ το χαβά σου γαμιόλη , εκεί, εμμονή σου είχε γίνει να το πιέσεις, γαμιόλη, παλιόπουστα……»
«-Σταμάτα να κάνεις κύκλους γύρω μου σαν την σβούρα και έλα να το κρατήσεις λίγο και συ….. δεν αντέχω άλλο θα το αφήσω….»
«-Νομίζεις ότι μπορώ να ασκήσω τέτοια δύναμη πάνω του? Νομίζεις ότι μπορώ? Αν μπορούσα θα το είχα κάνει βρε παλιομαλάκα, δε θα περίμενα να μου το πεις εσύ… ζώο , βλάκα, ανίδεε.»
«-Ωραία τότε βρες κάτι βαρύ να βάλουμε πάνω του….»
«-Τι να βρω ρε μαλάκα? Τι να βρω? Κοίτα γύρω σου. Άνοιξε τα στραβά σου ρε μαλάκα και κοίτα γύρω σου.» Τον χτυπάει με όση δύναμη της έχει απομείνει, εκείνος αρχίζει να κλαίει ενώ το ένα του μάτι έχει ματώσει από τα χτυπήματα. Εκείνη σταματάει να τον χτυπάει και βαριανασαίνοντας συνεχίζει να ουρλιάζει. « Είμαστε κλεισμένοι σε ένα άδειο δωμάτιο εδώ και δυο βδομάδες ρε μαλάκα, το μόνο βαρύ αντικείμενο εδώ μέσα είναι οι σκέψεις μου, κι αυτές δε θα τις βάλω πάνω στο ελατήριο ρε μαλάκα, δε θα τις χαραμίσω για πάρτη σου, βλάκα, μαλάκα….»
«-Τότε το αφήνω…», λέει και λυγίζει τους αγκώνες του.
«-Μην τολμήσεις μαλάκα, θα σου γαμήσω ότι έχεις και δεν έχεις , μην τολμήσεις σου λέω καργιόλη….»
«-Κάνε κάτι γρήγορα τότε , γιατί θα το αφήσω , μου τρυπάει την παλάμη και τα χέρια μου τρέμουν, έχω ιδρώσει και γλιστράει, δε μπορώ άλλο….» και τεντώνει ξανά τους αγκώνες του. Εκείνη γονατίζει δίπλα του και συνεχίζει να σκέφτεται έντονα.
«-Αν είχα μερικά στοιχεία, μερικά στοιχεία γαμώ το ξεσταύρι μου, να κάνω μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς,», βάζει τα κλάματα και χτυπάει με την παλάμη της το μέτωπό της, « την ένταση του ελατηρίου, το μέταλλο από το οποίο το κατασκεύασαν, την δύναμη που του έχει ασκηθεί, να προβλέψω με κάποιο τρόπο την αντίδρασή του, την πορεία που θα ακολουθήσει…………. Τι κάνεις? Μη, μηηηη….»
Ένας λεπτός μεταλλικός ήχος αντήχησε μες το άδειο δωμάτιο. Το ελατήριο εκτινάχτηκε απαλά στον αέρα και πέφτοντας κύλησε αργά δίπλα της. Εκείνος σηκώθηκε και το κλώτσησε με δύναμη προς το μέρος της , το ελατήριο χτύπησε στον τοίχο και επέστρεψε. Ήταν πλέον χαλαρός. Πίεσε το ελατήριο και το άφησε να εκτονωθεί προς την κατεύθυνση που ήταν πεσμένη εκείνη. Το επανέλαβε αρκετές φορές διασκεδάζοντας , μέχρι που εκείνη μέσα από τους λυγμούς και τα πνιχτά βογγητά της, του φώναξε:
«-Θα το χαλάσεις … άστο σε παρακαλώ.»
Τότε εκείνος την πλησίασε και με όλη του την δύναμη της έριξε μια κλωτσιά στο στομάχι. Έπειτα άνοιξε την πόρτα και έφυγε.
