Δημοφιλείς αναρτήσεις

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Le gamin au velo.

 Ένα ακόμη αριστούργημα των αδερφών Νταρντεν. Το είδα εχθές το βράδυ και δεν άντεξα ... άναψα ένα τσιγάρο. Όποιος θέλει μπορεί να το κατεβάσει από εδώ δωρεάν , όμως είναι σημαντικό να πάμε και στον κινηματογράφο να το δούμε ή έστω να νοικιάσουμε το DVD όταν κυκλοφορήσει ... Θα περιμένω τα σχόλια σας όταν το δείτε.
Να και ένα link για να διαβάσετε την υπόθεση της ταινίας....

Update για τον apos και τους υπόλοιπους γείτονες.
Για τον apos και για όποιον άλλο ενδιαφέρεται. Την Rosseta δεν την βρήκα πουθενά οπότε αναγκάστηκα να την ανεβάσω εγώ. Λοιπόν εδώ η Rosseta και εδώ οι υπότιτλοι... δεν έκατσα να τους ενσωματώσω. Αυτό μου έλειπε τώρα , να κάνω όλη την χαμαλοδουλειά μόνος μου..... " Το παιδί" δεν το έχω ακόμη με την πρώτη ευκαιρία θα το ανεβάσω και θα δώσω τα λινκ. Καλή διασκέδαση.

Update 2o και τελευταίο  για τον apos και τους υπόλοιπους γείτονες.
Η ταινία το παιδί είναι κομμένη σε δυο κομμάτια το Νο1 και το Νο2 καθως και οι υπότιτλοι το ίδιο Νο1 και Νο2. Ελπίζω να τις απολαύσετε.

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Παρένθεση (που ξεχειλώνει σιγά σιγά).

Πήρα το ηλεκτρονικό τσιγάρο, ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός μου που με το που έφτασα στο σπίτι , το συναρμολόγησα αμέσως και άρχισα να καπνίζω (ατμίζω για την ακρίβεια). Τζίφος όμως , δεν έκανε τίποτα . Έβαλα κάτω το manual, διάβασα τα πάντα , από το πώς συναρμολογείται μέχρι  το waste disposal method (μη φανταστείτε τίποτα περίπλοκο, ανοίγεις το καπάκι του κάδου σκουπιδιών και απλώς το πετάς μέσα).Τίποτα πάλι . Έκανα φύλλο και φτερό όλο το κουτί, τελικά βρήκα ένα μικρό χαρτάκι που έλεγε για την μπαταρία. Θέλει  5 ώρες φόρτιση, έγραφε το μικρό χαρτάκι . Να γαμήσω και σενα και την μπαταρία σου, απάντησα ευγενικά στο μικρό χαρτάκι. Το έβαλα να φορτίσει, κάθομαι απέναντι του και το κοιτάζω συνέχεια , όταν το λαμπάκι από κόκκινο γίνει πράσινο θα μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Ελπίζω να κρατάει πολύ η μπαταρία, γιατί έτσι όπως καπνίζω εγώ με βλέπω να χρειάζομαι μπαταρία αυτοκινήτου….
Θα σας πω τις εντυπώσεις μου σε μερικές ώρες …..

Update 1
Καλά μου παιδιά, ταπεινοί μου αναγνώστες, φτωχοί πλην τίμιοι μεροκαματιάρηδες bloggers, αυτό το update έρχεται να ανατρέψει όσα σας είπα για το ηλεκτρονικό τσιγάρο. Το ηλεκτρονικό τσιγάρο κατά την γνώμη μου πάντα ,είναι μια μαλακία και μισή (Αθηνά ελπίζω να μην το παρήγγειλες). Εμένα με πόνεσε ο λαιμός μου από την δεύτερη μέρα και η γεύση που μου άφηνε μετά από έντονη χρήση ήταν αηδιαστική.Βασικά λειτουργεί ως εξής: υπάρχει ένα υγρό σαν λάδι αρωματικό (σαν τα αρωματικά χώρου φανταστείτε) το οποίο καίγεται όταν έρχεται σε επαφή με την αντίσταση που υπάρχει κατά μήκος του τσιγάρου και ο καπνός που βγαίνει ρουφιέται από τον χρήστη.... Όμως άμα ήθελα να ρουφάω καμένο λάδι , έβαζα να τηγανίσω πατάτες , δεν χρειαζότανε το ηλεκτρονικό τσιγάρο..... Εντάξει ίσως να το αδικώ λίγο, τώρα που πέρασε και ο ενθουσιασμός μου, πάντως εγώ δεν το συστήνω  σε κανέναν . Αντιθέτως αυτό που συστήνω σε όλους και αυτό που τελικά αποφάσισα να κάνω κι εγώ, λέγεται: οριστική διακοπή καπνίσματος!!!!Σας αφήνω τώρα, πάω να κάνω ένα τσιγάρο.....

Update 2
Ορίστε και το τασάκι για τους φίλους : τσαλαπετεινό και Αθηνά ! Με ρέγουλα τα τσιγάρα τώρα, μην παίρνετε αέρα επειδή έφερα τασάκι και μην ρίχνετε τις γόπες μέσα και μου την βουλώσετε.....

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Big sister.#1#


    Έχουμε μοιράσει το σπίτι στα δύο. Εκείνη βέβαια δεν πληρώνει ενοίκιο , ούτε κοινόχρηστα , ούτε νερό, ΔΕΗ, τηλέφωνο. Αυτά εξαρχής τα είχα αναλάβει εγώ και εξακολουθώ χωρίς να φέρνω αντιρρήσεις .Η αλήθεια βέβαια είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του σπιτιού είναι αποκλειστικά δικό μου , σκεφτείτε μόνο πως στην τουαλέτα και στο γραφείο μου δεν την έχω αφήσει ποτέ να μπει και απ΄το σαλόνι μόνο ένα μικρό κομμάτι είναι δικό της , το κομμάτι που συνδέεται με την κουζίνα. Φυσικά έχει όλο τον διάδρομο δικό της  μέχρι τον καθρέφτη , επίσης την μισή κουζίνα συμπεριλαμβανομένου του ψυγείου , όλο το νοτιοδυτικό μπαλκόνι και το χειρότερο (κρατηθείτε) έχει τα τρία τέταρτα από το διπλό κρεβάτι στο υπνοδωμάτιο μου.
    Στην αρχή είχα φρικάρει , είναι αλήθεια! Ήταν αφόρητη,  έψαχνα τρόπους να την διώξω . Μα ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να ξύσεις τα αρχίδια σου στο διάδρομο, επειδή έχει κάνει κατάληψη εκείνη? Να θες να καμαρώσεις την κορμάρα σου γυμνή  μπροστά στον καθρέφτη , να ποζάρεις με το καινούργιο σου πουκάμισο περνώντας τον αντίχειρα πάνω απ’τα ζουμερά σου χείλη αλά μαρτίνι και να μην μπορείς εξαιτίας της ? Με το που πατούσα το πόδι μου στο χώρο της, κάρφωνε το βλέμμα της επάνω μου και με κόμπλαρε. Μέσα στο ίδιο μου το σπίτι και δεν μπορούσα να λειτουργήσω φυσιολογικά! Έτσι έχασα και έξι κιλά όταν πρωτοήρθα σε  αυτό το σπίτι ,- που η αλήθεια είναι ότι περίσσευαν,- γιατί κάθε φορά που πήγαινα στο ψυγείο , εκείνη στεκόταν απέναντι μου και με κοιτούσε . Και πες μου τώρα εσύ φανατικέ μου αναγνώστη , πόσες φορές μπορείς να επιτεθείς στο ψυγείο μετά τα μεσάνυχτα αν κάθε φορά έχεις απέναντι σου μια γκόμενα να προσέχει την κάθε σου κίνηση? Καμία είναι η απάντηση, κομπλάρεις , ντρέπεσαι , δε θέλεις να σε περάσει για κοιλιόδουλο, δε θέλεις να πιστέψει ότι είσαι ένας γλοιώδης τυφλοπόντικας της κουζίνας, ικανός να κατασπαράξει τέσσερα κιλά κεφαλογραβιέρα Αμφιλοχίας, μέσα σε ένα βράδυ!- (Γιατί εγώ το έχω αυτό το κουσούρι, μπορώ να κάθομαι σκυφτός ώρες ατελείωτες  μπροστά σε ανοιχτό ψυγείο προκειμένου να ολοκληρώσω την αποστολή μου, μια φορά κόντεψα να πάθω πνευμονία προκειμένου να τελειώσω ένα οικογενειακό παγωτό νιρβάνα, βγήκα απ’ την κατάψυξη και κρέμονταν σταλακτίτες  από την μύτη μου)-Αντιθέτως, θέλεις να την κάνεις να νομίζει ότι είσαι ένας καθαρά αθλητικός τύπος,  μετρημένος και εγκρατής. Έτσι κι εγώ κάθε φορά που πήγαινα στο ψυγείο  προσποιούμουν ότι ήθελα να πιω νερό, έπινα λίγο νερό και έτσι όπως ήταν ελάχιστα ανοιχτή η πόρτα του ψυγείου, για να μην βλέπει εκείνη, άρπαζα μια φέτα τυρί  για τοστ. Έπειτα άφηνα να περάσουν μερικά λεπτά και έκανα το ίδιο για μια φέτα καπνιστή γαλοπούλα και το επαναλάμβανα λίγο αργότερα για λίγη μαγιονέζα, κι έπειτα για ένα φύλο μαρούλι … και κατέληγα στο τέλος να έχω πιεί τρεις νταμιτζάνες νερό και να πετάω το τοστ στα σκουπίδια. Κόντεψα να πάθω νευρική ωορρηξία (είναι αυτή η ασθένεια που όταν κάποιος δεν σου επιτρέπει να φας , εσύ από τα νεύρα σου του πετάς αυγά για να τον αναγκάσεις να αλλάξει γνώμη)*, λίγο έλειψε να με βγάλει η Τατιάνα στο Star, ως έκτακτη είδηση, μαζί με άλλα μοντέλα της κατηγορίας μου, που αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα. Είχαμε ετοιμάσει και βιντεάκι  θυμάμαι, όπου εγώ οστεωμένος σαν παιδάκι από την Μπιάφρα, έκλαιγα με λυγμούς μπροστά σε μια τετραώροφη τούρτα που ήταν ζωσμένη με δυναμίτες έτοιμη να εκραγεί , και με το κουτάλι της σούπας στο χέρι έπαιζα κορόνα γράμματα την ζωή μου, προσπαθώντας  να επιλέξω αν θα κόψω το μπλε ή το κόκκινο καλώδιο του ωρολογιακού μηχανισμού, μέσα από ένα οδυνηρό α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ μπλιμ μπλομ και άκατα μάκατα σούκουτου μπε άμπε φάμπε ντομινέ άκατα μάκατα σούκουτου μπε άμπε φάμπε βγε. Τελικά την στιγμή που η αγωνία κορυφώνεται και ενώ έχουν μείνει μόνο δυο κλάσματα του δευτερολέπτου για να εκραγεί η τούρτα, εγώ κόβω με το πυρακτωμένο μου κουτάλι το κόκκινο καλώδιο, ο μηχανισμός απενεργοποιείται ,αλλά δυστυχώς εμένα με χτυπάει το ρεύμα , γιατί ο ηλίθιος ο κάμεραμαν είχε συνδέσει τα καλώδια στην πρίζα. Φτηνοπαραγωγή τι περιμένατε? Έτσι έχασα αυτή την ιστορική ευκαιρία να βγω στην Τατιάνα. Το χειρότερο όμως δεν ήταν αυτό, το χειρότερο όπως προείπα (κρατηθείτε) ήταν ότι…………
(Η συνέχεια στις οθόνες σας στην επόμενη ανάρτηση. Υπάρχουν και όρια, πόσες μαλακίες να αντέξει μια ανάρτηση? Όποιος/α/ο υποψιάζεται τι μπορεί να συμβαίνει με αυτή την περίεργη γκόμενα, σε αυτή την περίεργη ιστορία, ας το γράψει στα σχόλια, θα περιμένω με αγωνία τις λαθεμένες  απαντήσεις σας!)   

*Αυτή η ασθένεια αναπτύσσεται κυρίως μεταξύ πολιτικών και απλών πολιτών.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

"Πρόσεχε"


Όταν στρώνεις το τραπέζι
πριν καθίσεις
να ελέγχεις σχολαστικά
την αντικρινή σου καρέκλα

αν είναι γερή μήπως τρίζει
μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές
μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί
αν υποσκάπτει το σκελετό
σκουλήκι

γιατί εκείνος που δεν κάθεται
γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.

(Κική Δημουλά, "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως", εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ)
(Καλό Μήνα σε όλους!)