Δημοφιλείς αναρτήσεις

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Ήρθα πάλι.

Ήρθα πάλι, με τα μούτρα κατεβασμένα , με την μύτη κόκκινη σαν κλόουν, με το βλέμμα στραβωμένο και λοξό, με ξερά φύκια κολλημένα στις φτέρνες μου, με τα νεύρα κρόσσια τυλιγμένα κανταΐφι ασιρόπιαστο και το αλάτι να κατρακυλά από τις φαβορίτες.
Ήρθα πάλι, σε μια πόλη βαλσαμωμένη με τσιμέντο, με μια οργιώδη βλάστηση λαμαρίνας στους δρόμους της, με ώριμα κατακόκκινα και τρυπητά τούβλα να κρέμονται απ΄τα κλαδιά των δέντρων της και τους "ντόπιους" να την πασπαλίζουν κάρβουνο τριμμένο για να της τονώσουν την μαυρίλα.
Ήρθα πάλι, έναν αιώνα μετά … και μια γέφυρα καινούργια δε μου φτιάξανε, να μετριάσουν λίγο τον θυμό του γυρισμού, να πω πως κάτι άλλαξε , με άφησαν έτσι, με την ίδια , αυτή που αλέθει στις κυλιόμενες του λιμανιού τους «τέως» τουρίστες και πετάει τα τσόφλια στον σταθμό του ηλεκτρικού. Γέφυρα σου λέει μετά… σκέτο ανθρωποτριβείο.
Ήρθα πάλι, σέρνοντας το πτώμα* πίσω μου νοτισμένο με αντηλιακό και ιδρώτα, με ένα σακάτικο άγαλμα στα σπλάχνα του κι ένα βάζο μαρμελάδα πραούστο τυλιγμένο στην πετσέτα.
Ήρθα πάλι, και κοιτώ τις σάπιες τέντες να φουσκώνουν κόντρα στον άνεμο αδυνατώντας να παρασύρουν στ’ ανοιχτά τις πολυκατοικίες. Και κάνω τις γόπες μου δεμάτια, χαζεύοντας τις κεραίες στις ταράτσες , που στέκουν σαν σταυροί πάνω απ’ τα γκρίζα μαυσωλεία.
Ήρθα πάλι**, με τη βλαστήμια της Μυρσίνης να μου στοιχειώνει το μυαλό, «καλό χειμώνα να χουμε!» και την ατάκα μιας μικρής να μου φέρνει γέλια «μαμά, αυτό το άγαλμα δεν το τρώνε τα κουνούπια?»......

"Στην επόμενη ανάρτηση θα γράψω για την Σαμοθράκη, εκεί πήγα και πέρασα πολύ καλά... τόσο που σκεφτόμουνα να ξεχειμωνιάσω εκεί!"

*πτώμα: η βαλίτσα μου.

**κι αυτο σχετικό είναι, αφού αρχές Σεπτέμβρη θα πρέπει να ξαναφύγω...