Λοιπόν αυτό το τραγούδι μου κόλλησε από το πρωί
και το τραγουδάω όλη την ημέρα...
Στο θέμα μας τώρα, μια χαρμόσυνη είδηση από την
Μποτσουάνα!
"Τα ήθη και τα έθιμα της Μποτσουάνα δεν
«άντεξαν» στην κρίση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, το οποίο αναγνώρισε
στις γυναίκες της χώρας το δικαίωμα να κληρονομούν το πατρικό τους σπίτι. Είχε
προηγηθεί ο 5ετής δικαστικός αγώνας μιας γυναίκας κατά του... ανιψιού της, ο
οποίος θεωρούσε ότι είναι ο νόμιμος κληρονόμος του ακινήτου της. Στην απόφασή
του το δικαστήριο είχε αναφέρει ότι στο όνομα της ισότητας και της δικαιοσύνης,
οι γυναίκες πρέπει να έχουν το δικαίωμα στην κληρονομιά.«Είναι μια μεγάλη μέρα
για εμάς» είπε η γυναίκα που έδινε τη δικαστική μάχη κατά του ανιψιού
της."
Να είμαι ειλικρινής το καταφχαριστήθηκα που
τελικά η αξιολάτρευτη αυτή κυριούλα κατάφερε να πάρει το σπίτι από το αρχίδι
τον ανιψιό της..... η απογοήτευση ήρθε όταν άρχισα να κοιτώ τα σπίτια στη
Μποτσουάνα στο google.
Ε μετά από αυτό είναι να μην σκεφτείς ότι οι
γυναίκες είναι ηλίθια πλάσματα? Εντάξει όχι όλες, καταρχήν εξαιρούνται οι
αναγνώστριες του μπλογκ (έτσι για ξεκάρφωμα για να μην μου την πέσετε όλες μαζί). Μα 5 χρόνια δικαστικός αγώνας για να πάρεις την καλύβα
του μπάρμπα Θωμά? Για ένα σπίτι που έτσι και φυσήξει βοριάς θα σκορπίσει στους πέντε
δρόμους? Τώρα θα μου πεις εκεί πέρα δεν υπάρχουν και δρόμοι ….Που έτσι και
ανάψεις τσιγάρο θα μπουρλοτιάσεις πριν προλάβεις να τραβήξεις την πρώτη τζούρα?
Τι να πω! Και πάλι συγχαρητήρια….
Δεν σε καταλαβαίνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι φταίει η κυριούλα αν όλα τα σπίτια στη Μποτσουάνα είναι αυτής της αρχιτεκτονικής;
Γιατί να μην κάνει χαρά που κέρδισε το δικαστήριο;
Εμένα πάλι μετά το μεσημέρι και χωρίς να γνωρίζω τον λόγο, μου κόλλησε ένα τραγούδι του '57 που το έλεγε ο Sandford Clark και που λέγεται A Cheat και μιλάει για μια τύπισσα που ήταν απάτη.
Αν θέλεις το ακούς εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=4W5_-lyl3ng
Είναι ένα εξαιρετικό δείγμα rockabilly και μια πολύ ενδιαφέρουσα βουτιά στα καταραμένα fifties...
Μα βρε Αθηνούλα μου αν αυτά τα πέντε χρόνια που πέρασαν αντί να τρέχει στα δικαστήρια, πήγαινε στο δάσος και έκοβε ένα κλαδάκι την ημέρα τώρα θα είχε χτίσει ολόκληρο χωριό!
ΔιαγραφήΥπήρχαν και το 57' καργιόλες?Πάω να το ακούσω.
ΥΣ: Εννοείται ότι κάνουμε πλάκα για το σπίτι -(το λέω σε περίπτωση που κάποια από της αναγνώστριες θιχτεί )-( εξάλλου η φωτό δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό σπίτι της κυρίας που έκανε αυτόν τον δικαστικό αγώνα)- και σαφώς είναι πολύ σημαντικό να επιτυγχάνεται σε ένα τριτοκοσμικό κράτος η αποκατάσταση της ισότητας και της δικαιοσύνης έναντι των γυναικών.
Μόνο το '57;
ΔιαγραφήΓια μια που την έλεγαν Εύα, δεν έχεις ακούσει τίποτα;
Χοχοχοχοχο!
Ε όχι και καργιόλα η Εύα...Το παρατράβηξες τώρα.
ΔιαγραφήΔε λές πάλι καλά που ήταν κι αυτή, θα τον είχε φάει η μαλακία τον Αδάμ!
Έχεις ένα δίκιο!
ΔιαγραφήΠες ότι δεν το είπα ποτέ!
χαχαχαχ!
ΔιαγραφήΜμμμμμμμμμμ (επιφώνημα ευχαρίστησης), με κακομαθαίνετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, το απολαμβάνω διότι αυτό το κομμάτι είναι από τα πολύ αγαπημένα μου!
Μερσί!
Πόσο μ' αρέσουν αυτά τα "μμμμμμμμμ"!
ΔιαγραφήΜπράβο στην επιμονή και το κουράγιο της κυρίας! Άντε και στα δικά μας (τα κουράγια...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Νομίζω ότι το κουράγιο είναι συνέπεια της εκάστοτε διεκδίκησης! Συνεπώς εξαρτάται από το τι διεκδικείς και το πόσο πιστεύεις σε αυτό που διεκδικείς. Εδώ νομίζω ότι πάσχουμε εμείς και όχι στο «κουράγιο».
Διαγραφήκαλά έκανε η κυριούλα και του το πήρε του αρχ@@@ανιψιού το οίκημα!γιατί όπως βλέπω βρίσκεται σε οικόπεδο φιλέτο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ μα είναι να το συζητάς? Τέτοια βίλα την αφήνεις?
Διαγραφήε σκέφτου το δικαστήριο πώς είναι...5 χρόνια σε τέτοιού τύπου δικαστήριο
ΑπάντησηΔιαγραφήκάπως έτσι:
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcThS3G0tKc2Ac6ebjhjJWpuvVDG0HsWq0oI4mUnDt8zytj75QMyCjQo3RR6