Μια βόλτα στο Ιράν με τα Βacheha - Υe Αseman

Τα παιδια του παραδείσου «Βacheha - Υe Αseman»* είναι μια ταινία αφοπλιστική στη λιτότητα, συναρπαστική στην αμεσότητά της καταγραφή της καθημερινής τραγωδίας που συντελείται στις περσικές φτωχογειτονιές, όπως την αντιλαμβάνονται δύο ανήλικα παιδιά, καθρέφτες του μέλλοντος ενός ολόκληρου λαού, ο οποίος ήδη φυτοζωεί κάτω από τη δυσβάσταχτη ισλαμική αυστηρότητα. Και μόνο το «μοτέρ» της δραματουργίας (ένα ζευγάρι παπούτσια - όσοι μεγάλωσαν ξυπόλητοι ξέρουν τι σημαίνει) προϊδεάζει για την απλότητα των εικόνων που θα ακολουθήσουν, εικόνες απογυμνωμένες από παντός είδους «προσθετικά» ή επιτήδευση, κι όμως φορτισμένες στο φουλ από συναισθήματα οργής, καταπίεσης αλλά και αστείρευτης αξιοπρέπειας, άσβεστης ελπίδας για ένα πιο ανθρώπινο αύριο. Το πνεύμα θριαμβεύει μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου σε μια ταινία που παραπέμπει στην πιο αρχετυπική παράδοση του νεορεαλισμού, όπως άλλωστε πολλά πρόσφατα κινηματογραφικά «διαμάντια» από το Ιράν.

Πρόκειται για ένα ακόμη αριστούργημα του κορυφαίου σκηνοθέτη Ματζίντ Ματζιντί. Θα χαρώ να διαβάσω την γνώμη σας στα σχόλια. Σε περίπτωση που έχετε ήδη δει την ταινία σας βάζω και την τελευταία ταινία του μαλάκα, του αντιπαθέστατου, του Τριερ , Μελαγχολία.  

*Μην ξεχάσετε τους υπότιτλους.

 ΥΣ.Αν θελήσετε κι άλλες ταινίες του Ματζιντί, δεν έχετε παρά να το ζητήσετε, έχω τις περισσότερες.