Η ομπρέλα

-Πήγα κι αγόρασα μια μαύρη ομπρέλα, αυτόματη, από αυτές που ανοίγουν και κλείνουν με το πάτημα ενός κουμπιού. Είναι ομπρέλα για σοβαρούς κυρίους και η λαβή της είναι καμπυλωτή για να κρέμεται στο χαρτοφύλακα και να μην γλιστράει όταν την κρατάς ανοιχτή. Ο σκελετός της ατσάλινος, εγγύηση εφ’ όρου ζωής μου είπαν, τα άξιζε τα λεφτά που έδωσα. Δεν την πήρα για τις μπόρες του Μάρτη, ούτε για τις καταιγίδες του Γενάρη, ούτε για τα πρωτοβρόχια του φθινόπωρου, την βροχή έτσι κι αλλιώς δεν την φοβάμαι. Μια ζωή βρεγμένος ως το κόκαλο ήμουν και όπως όλα δείχνουν κάπως έτσι θα συνεχίσω, βρεγμένος και αξιοπρεπής , παρότι είμαι πλέον ιδιοκτήτης της μαύρης ομπρέλας που απευθύνεται σε σοβαρούς κυρίους….
- Καλά μαλάκας είσαι? Τότε τι την πήρες την ομπρέλα αφού δεν την χρησιμοποιείς?
-Την ανοίγω τα βράδια στον ύπνο μου, για να γλιστράνε πάνω της οι υγρές ανησυχίες μου, για να στάζουν πάνω της οι υδρορροές της απελπισίας και οι ανοιχτές τέντες της αβεβαιότητας. Κι όταν η εγγύηση της λήξει, τότε θα την βάλω κόντρα στον άνεμο και θα αναληφθώ… και δεν θα ενοχλήσω ποτέ ξανά και δεν θα ξαναενοχληθώ…. Όπως συμβαίνει με όλους τους σοβαρούς κυρίους.

Μαύρος μάγκας ο καιρός.

-Τελικά τα θαύματα δεν συμβαίνουν και τόσο συχνά.

-Ε όχι φυσικά , καλά τόσο αφελής είσαι?

-Ναι. Όμως μου κάνει εντύπωση ότι ακόμη κι αυτά τα μικρά τα καθημερινά σπανίζουν πλέον.... μήπως τελικά έχω χάσει την ικανότητα μου να τα αναγνωρίζω?

-Κοίταξε να δεις, η ικανότητα σου να αναγνωρίζεις τα θαύματα σχετιζόταν απόλυτα με την ανικανότητα σου να ορίζεις τα πράγματα... τώρα που αποφάσισες να το παίξεις αρχηγόπουλο πρέπει να ξέρεις ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Και επιτέλους πρέπει να καταλάβεις ότι όταν κλείνεις μια πόρτα , δημιουργείται αυτομάτως μια ανάγκη...η ανάγκη να βρεθεί μια καινούργια πόρτα για να την ανοίξεις.

- Τέλος πάντων , το μόνο που με χαροποιεί είναι που την βρόντηξα κλείνοντας την , ξεγυμνώνοντας το τελετουργικό λήξης από τα θλιβερά διανθίσματα των "καλών τρόπων συμπεριφοράς".

Τελικά μου' μεινε αυτή η συνήθεια να κοιτάζω αλλού.... έτσι σώθηκα από πολλές καταστροφές.

(Τελικά η επανάσταση πνίγηκε στο αίμα*. Ακολούθησαν ταραγμένες μέρες. Σκιές από το παρελθόν εμφανίστηκαν στους δρόμους. Κάποιοι ευφάνταστοι είδαν και τον τυφλό ραψωδό σε μια σκάλα υπηρεσίας .... εξακολουθούσε ενοχλητικά να υμνεί την Τροία. Κάποιοι σέρνονταν συντετριμμένοι από το μεγαλείο όλων αυτών που δεν έπραξαν. Ώσπου νύχτωνε και τα άστρα φώτιζαν σιγά σιγά το ακατανόητο του κόσμου.)

Αφιερωμένο στους βραχυπρόθεσμα φανατισμένους , που τώρα, φανατισμένα προσπαθούν να ξεχάσουν πως τελικά δεν είχαν δίκιο....

*Καλά μια κουβέντα είναι , μην φαντάζεστε κρεμασμένους επαναστάτες.

Φωτογραφίες του δρόμου

Χωρίς πολλά λόγια.... είναι φωτογραφίες από την Κρήτη που ήμουν τις τελευταίες πέντε ημέρες. Πέρασα πολύ καλά, έκανα πολλές βόλτες και υπολογίζω ότι σύντομα θα ξαναπάω.......